Virussen, voeding en het immuunsysteem

Coronavirus, voeding en immuunsysteem

Virussen, voeding en het immuunsysteem

VIRUSSEN EN UW IMMUUNSYSTEEM

Hoe verhoog je je weerbaarheid met voeding? Met een noot over het Rijksvoedingsprogramma

Het immuunsysteem is ons grote wapen tegen virussen van welke soort dan ook. Het houdt ziekte buiten de deur. Goede voeding speelt een belangrijke rol in uw immuunsysteem. Ieder mens weet dat goede voeding ons gezond houdt en dat slechte voeding ons ziek maakt. Indien het lichaam dagelijks niet een grote variatie en hoeveelheid aan eiwitten, vetten, koolhydraten, vitaminen, mineralen en fytonutriënten* krijgt, worden we vatbaar voor microben zoals virussen en bacteriën. Omgekeerd weten we dat als we het volledige spectrum aan voedingsstoffen binnen krijgen, onze weerstand hoog is. Het immuunsysteem kan het lichaam dan gezond houden en ziekteverwekkers zoals het coronavirus de baas blijven of worden. Waarom wordt daar ten tijde van een epidemie dan geen nadruk opgelegd?

door C.F. van der Horst
11 april 2020, geactualiseerd 16 september 2022

*Fytonutriënten zijn plantenstoffen die het lichaam helpen gezond te blijven en het risico op ernstige ziekte verkleinen. Hoewel ze niet als essentiële voedingsstoffen worden beschouwd, kun je op de lange termijn niet zonder.

Voeding is geen verdienmodel

Er zit iets structureels verkeerd in de artsenopleiding. Onze dokters leren daar nauwelijks iets over voeding. En wat ze leren is zo summier dat ze niet in staat zijn om iemand met voeding gezond te houden of te genezen. Ook weten ze niet hoe voeding het immuunsysteem versterken kan. Huisarts Tamara de Weijer, voorzitster van de Vereniging Arts en Voeding, is zich daarvan zeer bewust. Desgevraagd zei ze: “Reguliere (huis)artsen zijn leken wat voeding betreft. Eigenlijk hebben wij medicijnen gestudeerd, geen geneeskunde.” Deze zorgwekkende situatie is niet toevallig tot stand gekomen. De doktersopleiding is met opzet zo gestructureerd, want voeding is geen verdienmodel. Het verstrekken van medicijnen wel. Artsen zijn van goede wil, maar hebben slechts zeer eenzijdige kennis geleerd. Hoe de artsenopleiding in de richting van medicatie is geduwd en wie daar achter zat, kunt u lezen in Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid” beschrijft belangenverstrengeling van bewindvoerders en wetenschappers, massamarketing van de farmaceutische industrie en leugens waarmee artsen alsook ú bedrogen worden.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid” beschrijft belangenverstrengeling van bewindvoerders en wetenschappers, massamarketing van de farmaceutische industrie en leugens waarmee artsen alsook ú bedrogen worden.

Hoe dan ook, de opleiding heeft de therapiekeuze van uw dokter gestuurd in de richting van de hoofdzakelijk symptoomgerichte medicijnen die de farmaceutische industrie aanbiedt. Zelfs zijn behandelprotocollen zijn daarop afgestemd. We zien dat patroon terug bij de adviezen om het coronavirus te bestrijden. Vanaf dag één van de coronacrisis was het enige wat we hoorden de roep om een vaccin uit de hoed van de farmaceutische industrie. Er zou geen andere oplossing zijn. De reden daarvoor is niet moeilijk te raden, want vaccins zijn wél een verdienmodel.

Iedereen zou gevaccineerd moeten worden. Daartegen zijn bedenkingen op te werpen. Denk alleen al aan de veiligheid van het vaccin, want er bestaan geen medicijnen zonder bijwerkingen. Door een versnelde marktvergunning zijn deze onbekend, want de verplichte veiligheidstesten werden goeddeels overgeslagen. Bovendien kun je mensen niet zomaar vaccinatie tegen het coronavirus (of enig andere ziekteverwekker) opleggen. Dwangmedicatie druist in tegen de Code van Neurenberg en de Universele Declaratie van de Rechten van de Mens.

Gebrek aan kennis over voeding

In de afwezigheid van kennis over voeding en hoe ze daarmee het immuunsysteem kunnen versterken, zijn virologen (een viroloog is overigens een dierenarts, geen dokter), maar vooral artsen en epidemiologen niet te benijden. Ze lopen immers achter de feiten aan en moeten keihard werken om de schade te beperken. Bij gebrek aan beter weten, zijn de maatregelen erop gericht om de gevolgen in te dammen. Iemand kan alleen zo goed adviseren als zijn kennis strekt en wat je niet weet, kun je ook niet adviseren.

Dat is ook gebleken, want hebt u via de officiële kanalen ooit iemand over het versterken van het immuunsysteem en het verbeteren van leefstijl en voeding gehoord? We werden 24/7 gebombardeerd met berichtgeving over het coronavirus en de roep om vaccins. Hebt u tussen al die berichten ooit iets gelezen of gehoord over maatregelen voor het immuunsysteem om mensen zo weerbaarder tegen het coronavirus te maken?

Rijksvoedingsprogramma versterkt het immuunsysteem

Hebt u ooit gehoord van het Rijksvoedingsprogramma? Het bestaat nog niet, terwijl het eigenlijk de prioriteit van de regering zou moeten zijn. Het Rijksvoedingsprogramma is een serie van stappen om de Nederlandse burger van jongs af aan de relatie tussen voeding en gezondheid te leren. Zo krijgt hij een sterk immuunsysteem en een grote weerbaarheid. Op school is voeding een vak en leert het kind het verschil tussen voeding en vulling, welke voeding hem of haar doet groeien en sterk en gezond houdt, welke voedingsstoffen belangrijk zijn voor het immuunsysteem en in welke voedingsmiddelen deze zich bevinden. Het kind leert – binnen het niveau dat het aankan – ook zelf eten klaar te maken, zoals het bereiden van een gezonde salade. Sommige scholen hebben een moestuin waar kinderen hun groenten kunnen verbouwen en waar ze – over de jaren – het verschil kunnen zien en proeven tussen biologisch geteelde gewassen en die met kunstmest verbouwd worden.

Leren over het immuunsysteem en gezondheid

De kinderen leren over het immuunsysteem en zijn verbaasd om te ontdekken dat witte suiker (onder meer in snoep, koekjes en frisdrank) gevaarlijk is voor de gezondheid, dat suiker hun immuunsysteem verzwakt, hen voor virusinfecties vatbaar maakt en hart- en vaatziekten veroorzaakt. Ze leren wat de verschillende voedingsstoffen zijn en dat de vitaminen A, B6, B11 (tegenwoordig bekend als folaat), B12, C en D en de mineralen zink, ijzer, koper en selenium het immuunsysteem versterken, zodat ze niet bang voor enig virus hoeven te zijn. Ze snappen dat hun lichaam fytonutriënten nodig heeft en dat de hoeveelheid voedingsstoffen die hun lichaam nodig heeft, zoals vitaminen, afhangt van de eisen die aan het lichaam gesteld worden. Dat het niet mogelijk is voor elke dag van het jaar één soort dosering voor deze voedingsstoffen vast te stellen, omdat andere omstandigheden (ziekte, zwangerschap, zware arbeid of sport) andere hoeveelheden vereisen. Soms heeft het lichaam veel grotere hoeveelheden nodig dan normaal.

Kinderen en het Rijksvoedingsprogramma leren over virussen, voeding, het immuunsysteem en gezondheid

Van jongs af aan zouden kinderen in het Rijksvoedingsprogramma moeten leren wat echte voeding is en hoe deze samenhangt met het immuunsysteem en gezondheid.

Ze leren voorts dat het beter is af te zien van toegevoegde chemicaliën. Dat geldt ook voor de stoffen die zijn goedgekeurd door een officiële instantie zoals de EFSA, de Europese voedselwaakhond, omdat een dergelijke instelling om verschillende redenen (nieuwe inzichten, belangenverstrengeling) er nog wel eens naast kan zitten. Ze juichen daarom ook niet als papa voorstelt om naar een snackbar te gaan, omdat ze hebben geleerd dat sommige frietjes met wel veertien chemicaliën bewerkt zijn. Ouders krijgen vanuit de werkgever een voedingscursus aangeboden om zo het ziekteverzuim terug te dringen.

De bewustzijnsverandering die zo tot stand komt heeft neveneffecten. De overheid legt extra belasting op aan producten die als “levensmiddel” verkocht worden, maar gezondheidsrisico’s met zich dragen en supermarkten zijn genoodzaakt meer voeding in plaats van vulling te verkopen.

Gezondere burgers door goede voeding

De regering ondersteunt het Rijksvoedingsprogramma van harte, omdat de burgers gezonder zijn en meer weerstand hebben tegen ziekte. Ziekteverwekkers zoals het coronavirus vormen daardoor geen ernstige bedreiging. Er treedt minder ziekteverzuim op, de ziektekosten dalen en wanhopige maatregelen die de economie, de sociale omgang en het moreel van de bevolking aantasten, kunnen achterwege blijven. Er is geen noodzaak voor dwangmedicatie of een politiestaat. Ouderen gebruiken steeds minder medicatie waardoor hun lichaam weer normaal functioneren kan en hun weerstand toeneemt. De regering kan ouders die zich zorgen maken over de bijwerkingen van vaccinaties een alternatief aanbieden.  Mogelijk verdwijnt zelfs de noodzaak om te vaccineren geheel.

Artsen bijgeschoold in voeding

Artsen zijn als deel van het Rijksvoedingsprogramma inmiddels bijgeschoold in ten minste de elementaire kennis over voeding. Als er onverhoopt een coronavirus rondwaart, zeggen ze niet dat er geen oplossing is, maar benadrukken de dokters goede voeding (met name veel verse groenten en eiwitten) en dringen er op aan om  witte suiker te laten staan. Ze schrijven op grote schaal vitaminen voor. Ze zijn inmiddels bekend met de biochemische individualiteit van de mens en weten dat ze hoeveelheden moeten aanbevelen die afgestemd zijn op de behoefte van het individu (als bepaald door geslacht, leeftijd, lichaamsgrootte, activiteit, hormonale cyclus en conditie) en dat deze soms vele malen hoger móéten zijn dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.

Dosering vitamine C voor het immuunsysteem

Ook leren de dokters dan veel over micronutriënten en worden specialisten op het gebied van vitaminen, mineralen en fytonutriënten. Ze weten van alles over geneeskrachtige planten.

Zo hebben zo eveneens geleerd doe ze vitamine C (ascorbinezuur) moeten doseren voor een optimale werking van het immuunsysteem. Ze hebben geleerd dat als het lichaam met vitamine C verzadigd is, het deze niet langer opneemt. De overtollige vitamine C komt in de darm terecht en trekt daar water aan waardoor de ontlasting dun wordt. De dokter weet dan dat je op die wijze goed kunt meten of je lichaam voldoende vitamine C heeft. Ze snappen dat het maximale effect en de symptoomverlichting met orale doses ascorbinezuur wordt verkregen op een punt net onder de hoeveelheid die diarree veroorzaakt.

Dokters, ouders en kinderen moeten leren over voeding en vitamine C voor een gezond immuunsysteem

Dokters, ouders en kinderen moeten leren over voeding en vitamine C voor een gezond immuunsysteem

Bij gezonde mensen ligt dit verzadigingspunt bij vier tot misschien 15 gram per dag. Voor een lichte verkoudheid heeft het lichaam 30-60 gram nodig, bij een zware verkoudheid 60-100 gram. Bij griep kan men rustig 100-150 gram ascorbinezuur per dag nemen zonder dat de ontlasting dun wordt of andere nadelige gevolgen heeft. Het lichaam heeft kennelijk behoefte aan dergelijke enorme hoeveelheden en neemt ze volledig op. De artsen zijn zich bewust dat vitamine C geheel veilig is en geen bijwerkingen heeft. Wel laten ze iemand eerst iets eten voordat hij of zij ascorbinezuur inneemt. Ze raden mensen aan om gebruik te maken van wat de natuur ons biedt om de weerstand te verhogen.

Chronisch ziek en het vak voeding

Volgens cijfers van het RIVM is het aantal mensen in Nederland met één of meer chronische aandoeningen gestegen van 8,8 miljoen in 2016 tot 9,9 miljoen in 2018 (58% van de Nederlandse bevolking). Een toename van 1,1 miljoen mensen in slechts twee jaar tijd! Dergelijke mensen nemen medicatie, soms verschillende middelen tegelijkertijd. De chemische aanval verstoort de normale werking van het lichaam, met inbegrip van het immuunsysteem. Het laat zich raden in welke toestand het immuunsysteem van dergelijke mensen verkeert. De coronavirusepidemie lijkt bijna een logisch gevolg. En als deze vatbare mensen, bovenop de onderliggende aandoeningen, dan ziek door een virus, wat zijn de gevolgen?

Zou het Rijksvoedingsprogramma en de toevoeging van het vak voeding in de medische opleiding (en misschien wel de nadruk daarop in plaats van op medicatie) en op scholen niet een geweldige oplossing kunnen betekenen?

Het is aan ú

De enige barrière voor dit programma wordt gevormd door de economische belangen van de farmaceutische industrie en de banken die deze bedrijfstak sponsoren, de enorme lobby van deze industrieën in het parlement en de belangenverstrengeling en integriteit van parlementsleden en bewindvoerders. Afwachten tot daar iets gaat veranderen, is ijdele hoop. Als er iets gaat veranderen, komt dat door ú en úw actie.

Het is aan ú om druk om uw volksvertegenwoordiger uit te oefenen om het Rijksvoedingsprogramma een feit te maken, zodat een virus of een andere ziekteverwekker nooit een ernstige bedreiging zal zijn. Het verkeerde is om niets te doen.

Meer weten?

Waarom leren artsen niets over voeding? Wat is het verdienmodel van de farmaceutische industrie? Hoe oefenen de medicijnfabrikanten druk uit op volksvertegenwoordigers? Hoe ver gaat de belangenverstrengeling?

Krijg de feiten. Koop en lees het boek ‘Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid’ vandaag nog.

Klik nu op de knop hieronder en ga naar de webshop.

Wilt u allereerst een kennismaking? Vraag nu hier gratis het eerste hoofdstuk aan!

 

Copyright © 2020, 2022 C.F. van der Horst, Per Veritatem Vis. Alle rechten voorbehouden.

U kunt helpen!

Vindt u dit bericht interessant? Wilt u meer van dit soort informatie? Steun ons door uw donatie!

ValutaBedrag





suiker en hartklachten@3x

Suiker & hartklachten

suiker en hartklachten@3x

SUIKER EN HARTKLACHTEN

Zijn vet en cholesterol wel de boosdoeners?

Er zijn duidelijke aanwijzingen voor het verband tussen suikerconsumptie en hart- en vaatklachten. Die relatie is echter zelfs bij cardiologen praktisch onbekend. Daar is een goede reden voor. Dit artikel beschrijft hoe de suikerindustrie de aandacht van suiker als (mede)oorzaak van hart- en vaatziekten heeft verlegd naar vet en cholesterol. Het is een typisch voorbeeld van hoe de industrie wetenschappers betaalt om artsen, wetgevers en het publiek te misleiden.

Door C.F. van der Horst
11 december 2016, geactualiseerd 12 september 2022
Foto door jcomp op freepik.com

De wrange smaak van suiker

Suiker is zoet, maar veroorzaakt soms een wrange smaak. Een voorbeeld daarvan was een ontdekking door een onderzoeksgroep van de Universiteit van Californië onder leiding van hoogleraar geneeskunde Stanton Glantz. Half september 2016 bracht dit team aan het licht dat de suikerindustrie in grote mate het medisch denken en curriculum (wat een student leert als hij of zij dokter wordt) over de oorzaak van hart- en vaatziekten heeft bepaald. En die sturing had verregaande consequenties voor gezondheidsadviezen, beleidsbepalers en wat er in de media geschreven wordt.

De suikerproducenten gebruikten hiervoor hun in 1947 opgerichte lobby-organisatie, The Sugar Research Foundation (SRF). In 1967 veranderde de naam in The International Sugar Research Foundation en sinds 1978 staat ze geregistreerd als de World Sugar Research Foundation (WSRO). In hun onderzoek raadpleegden de Californische onderzoekers interne documenten van de SRF. Deze onthulden dat deze stichting in het geheim een review (overzichtsstudie waarin de medische literatuur over een onderwerp wordt samengevat) door onderzoekers van de Harvard Universiteit sponsorde. Het doel van deze financiering was om aan te tonen dat er geen oorzakelijk verband bestond tussen hart- en vaatziekten en suiker.

International Sugar research Foundation is tegenwoordig de World Sugar Research Foundation@2x

International Sugar Research Foundation is tegenwoordig de World Sugar Research Foundation.

Wat veroorzaakt hartziekte: suiker of vet?

Aan het eind van de vijftiger jaren waren er twee kampen met betrekking tot de oorzaak van hart- en vaatziekten. In de VS lanceerde Ancel Keys het idee dat deze aandoeningen veroorzaakt werden door vetconsumptie en cholesterol. Kort daarop echter, in 1957, schreef John Yudkin, een gerenommeerde Britse fysioloog en voedingsdeskundige, in het Britse artsenblad The Lancet dat de destijds gangbare hypotheses stelden dat hoe hoger de vetconsumptie is, hoe hoger de sterfte is als gevolg van een hartinfarct is (coronaire sterfte). Hij betoogde echter dat “deze eenvoudige hypothesen een aantal epidemiologische gegevens niet verklaren.” Yudkin opperde dat andere factoren, waaronder sucrose (suiker), minstens even belangrijk waren als (verzadigd) vet. Hoewel uit internationale statistieken een matig verband tussen vetconsumptie en coronaire sterfte bleek, was het verband met suikerconsumptie duidelijker. Yudkins suikerexperimenten lieten bij vrijwilligers met verhoogde insulinespiegels in het bloed reeds na twee weken een aanzienlijke stijging van de hormoonspiegel zien (40% meer insuline, 300-400% meer adrenaline); bij veel patiënten was ook een toename van oestrogeen zichtbaar. Yudkin stelde dat een verstoring van de hormonale balans door suiker de onderliggende oorzaak van coronaire aandoeningen zou kunnen zijn.

Ancel Keys versus John Yudkin: cholesterol of suiker als oorzaak voor hartklachten?

Ancel Keys (links) versus John Yudkin (rechts): vet of suiker als oorzaak voor hartklachten?

Tegenwoordig kennen maar weinig mensen de relatie tussen toegevoegde suikers en hart- en vaatziekten, terwijl de samenhang van vet en cholesterol met deze aandoeningen wel bekend is. Hoe komt dat?

Bedreiging voor de suikerindustrie

Yudkin publiceerde sinds 1957 over  de link tussen suikerconsumptie en verslechterende gezondheid en vormde daardoor een bedreiging voor de suikerindustrie. Bovendien was een publicatie van de raad voor levensmiddelen en voeding van de American Medical Association zorgwekkend. De raad had bewijs gevonden voor de verhoging van het serumcholesterolgehalte (hoeveelheid cholesterol in het bloed) door een vetarm dieet met veel suiker. De Britse voedingsdeskundige deed daar twee jaar later nog een schepje bovenop door te stellen dat suiker en suikerhoudende levensmiddelen bijdragen tot verschillende ziekten, waaronder zwaarlijvigheid, cariës (tandbederf), diabetes mellitus (suikerziekte) en hartinfarcten.

Ook andere onderzoekers zagen in suiker een boosdoener met betrekking tot hart- en vaatziekten, want in 1965 concludeerden twee studies (Ostrander en Epstein) aan de hand van de resultaten van een epidemiologisch onderzoek dat het bloedsuikergehalte beter in staat was atherosclerose (slagaderverharding) te voorspellen dan het serumcholesterolgehalte of een te hoge bloeddruk.

De suikerindustrie maakte zich zorgen over de verkoop van suikerproducten en kwam via de SRF in actie.

Project 226: sturing van het wetenschappelijk debat

Om de marktbelangen van de suikerindustrie te beschermen, besloot de SRF om het wetenschappelijke debat te sturen. In het geheim sponsorde deze lobby-organisatie een aantal gerenommeerde wetenschappers van de Harvard Universiteit onder de naam Project 226. Het Harvard-team kreeg een duidelijke boodschap mee: Yudkin (suiker als [mede]veroorzaker van hartziekte) moest geneutraliseerd worden. Er moest een systematische review (overzichtsstudie van de wetenschappelijke literatuur) komen die weerlegde dat suiker een oorzaak was van klachten die voorheen aan enkel vet werden toegeschreven. Met een dergelijke aansturing was de uitkomst niet verrassend.

Het Harvard-team sloot zowel het werk van Yudkin uit als dat van een onderzoeksgroep van de Universiteit van Iowa die een verband had gelegd tussen suikerconsumptie en een verhoogd serumcholesterolgehalte. Deze zouden twijfelachtige gegevens of een onjuiste interpretatie bevatten. De reviewers stelden bovendien dat er te weinig epidemiologische, dierlijke en mechanistische studies waren die sucrose in verband brachten met hartziekten. Daardoor was er geen bewijskracht voor de risico’s van hart- en vaatziekten door sucrose. Ze onderzochten de mogelijkheid niet verder, maar besloten om alleen gerandomiseerd klinisch onderzoek in de review op te nemen dat het serumcholesterolgehalte als biomarker (meetbare indicator) voor hart- en vaatziekten gebruikte. Het hoge suikergehalte van het Amerikaanse dieet bleef geheel buiten beschouwing. De voor de hand liggende conclusie van hun onderzoek was dat de consumptie van vet en cholesterol de enige wijze was waarop het dieet vaatziekten kan veroorzaken. 

Een halve eeuw later na publicatie van de gezaghebbende review schreef de onderzoeksgroep van Glantz: “De SRF stelde het doel van de review vast, droeg artikelen aan voor opname en ontving concepten. De financiering en de rol van het SRF werden niet bekendgemaakt.”

Suiker als oorzaak van hartziekten onder tafel geveegd

De SRF betaalde de Harvard-onderzoekers een bedrag van 6.500 dollar, omgerekend naar nu zou dat rond de 50.000 dollar zijn. Een erg goede investering, omdat een dergelijke overzichtsstudie veel gewicht heeft. Cristin Kearns, een van de onderzoekers die de geheime sponsoring aan het licht hadden gebracht, zei desgevraagd: “Systematische reviews hebben grote invloed op de beleidsvorming.”

De impact was inderdaad erg groot, want tegenwoordig hoor of lees je in officiële gezondheidsadviezen niets meer over het gevaar van suiker voor hart- en vaatziekten. De nadruk ligt geheel op vet en cholesterol.

Sedert meer een halve eeuw probeert men het vet- en cholesterolgehalte te verlagen met dieetadviezen en sinds 1987 met gevaarlijke cholesterolverlagers, de statinen. Ondanks alle maatregelen gedurende die tijd zijn hart- en vaatziekten volgens de Wereldgezondheidsorganisatie nog steeds doodsoorzaak nummer één.

Wat zegt dat over vet en cholesterol als oorzaak? Zou Yudkin toch gelijk hebben gehad?

Suiker en cariës

De Harvard-review was niet de enige wijze waarop de SRF de suikermarkt probeerde veilig te stellen. Tandbederf was een andere bedreiging voor de suikerverkoop. Om problemen voor te zijn, had de SRF een dikke vinger in de pap bij het National Caries Program (NCP) in de VS. Onderzoekers schreven: “Gezien de wetenschappelijke bewijzen kon de suikerindustrie de rol van sucrose bij tandcariës niet ontkennen. Daarom voerde zij een strategie om de aandacht af te leiden naar maatregelen voor de volksgezondheid die de schade van suikerconsumptie zouden verminderen in plaats van de suikerinname te beperken.” De tactiek van de industrie omvatte het volgende:

  • financiering van onderzoek naar enzymen om tandplak tegen te gaan;
  • een (twijfelachtig) vaccin tegen tandbederf;
  • een lobby bij het National Institute of Dental Research (NIDR) dat het NCP bepaalde;
  • advies aan een NIDR-panel van deskundigen;
  • een kant-en-klaarrapport voor de NIDR.

Die laatste stap, het rapport, bleek een schot in de roos, want het diende als basis voor de eerste voorstellen voor het NCP. Maar liefst achtenzeventig procent van de voorstellen van de suikerindustrie was in de onderzoeksvoorstellen van de NIDR terug te vinden. Zo konden beperkende maatregelen voor de suikerconsumptie voorkomen worden.

Verkeerd geïnformeerd

Deze wijze van opereren heeft ervoor zorg gedragen dat zowel wetenschappers (en adviesorganen die vaak hieruit bestaan), beleidsbepalers en de publieke opinie decennia lang verkeerd geïnformeerd zijn. Professor Stanton Glantz, een van de auteurs van de studie die licht op de manipulatie scheen, zei: “Ze waren in staat om de discussie over suiker decennialang te laten ontsporen.” 

Professor Stanton Glantz, hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van San Francisco (UCSF)@2x

Stanton Glantz, hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van San Francisco (UCSF) was een van de onderzoekers die de manipulatie door de suikerindustrie aan het licht bracht.

Dientengevolge werden de bevindingen van Yudkin genegeerd en die van Keys werden als waarheid geaccepteerd, terwijl is gebleken dat Keys in zijn “Zeven-landenstudie” waarin hij zijn cholesterol theorie “bewijst” de gegevens van 15 andere landen opzettelijk wegliet omdat ze niet in zijn conclusie ondersteunden. Het boek Dodelijke leugens. Artsen patiënten misleid doet deze affaire gedetailleerd uit de doeken.

Belangenverstrengeling

Het bovenstaande relaas is het verhaal van suiker. Het is geen geïsoleerd verhaal, want de industrie (farmaceutische, chemische en levensmiddelenindustrie) probeert wetgevers en de publieke opinie te beïnvloeden om haar markt veilig te stellen. Daarbij worden onderzoekers gefinancierd. Er is meermaals vastgesteld dat gesponsorde studies vaak voorspelbare resultaten hebben – ten gunste van de opdrachtgever. Er bestaat bijzonder veel belangenverstrengeling.

Belangenverstrengeling is echter niet altijd duidelijk – zo is zelfverrijking door geldelijk gewin slechts één uiting. Het boek Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid beschrijft vijf vormen van belangenverstrengeling.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid” beschrijft belangenverstrengeling van bewindvoerders en wetenschappers, massamarketing van de farmaceutische industrie en leugens waarmee artsen alsook ú bedrogen worden.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid” beschrijft belangenverstrengeling van bewindvoerders en wetenschappers, massamarketing van de farmaceutische industrie en leugens waarmee artsen alsook ú bedrogen worden.

De bovenstaande manipulatie door de suikerindustrie laat zien dat men de onafhankelijkheid van onderzoekers moet vaststellen voor men een wetenschappelijke studies enige waarde kan toekennen. Industriële sponsoring van wetenschappelijke studies zou verboden moeten worden, zodat de universiteit als onafhankelijke instelling het kwaliteitsinstituut van weleer wordt.

Meer weten?

Welke rol spelen adviescommissies van de overheid in adviezen over suiker? In welke mate is er sprake van belangenverstrengeling? Zijn suikervervangers zoals aspartaam beter? Wat is het ware verhaal van cholesterol en hart- en vaatziekten?

Krijg de feiten. Koop en lees het boek ‘Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid’ vandaag nog.

Klik nu op de knop hieronder en ga naar de webshop.

Wilt u allereerst een kennismaking? Vraag nu hier gratis het eerste hoofdstuk aan!

 

Copyright © 2016, 2022 C.F. van der Horst, Per Veritatem Vis. Alle Rechten voorbehouden.
Foto John Yudkin: Joanna Spence, CC BY 4.0, via Wikimedia Commons.

U kunt helpen!

Vindt u dit bericht interessant? Wilt u meer van dit soort informatie? Steun ons door uw donatie!

ValutaBedrag