Gezondheid is letterlijk onbetaalbaar. Meer dan wat dan ook bepaalt je welzijn de kwaliteit van leven. De vraag is natuurlijk: hoe word je gezond oud? De meeste ouderen krijgen tussen de vijf en twaalf medicijnen voor allerhande bestaande of potentiële klachten. Je zou bijna denken dat je niet meer gezond oud kunt worden, maar dat is niet waar. Hoe kun je dan op hoge leeftijd medicijnloos en energiek blijven?

Door C.F. van der Horst
10 december 2013. Geactualiseerd 4 september 2022. Foto door zdenekfritz0 van Pixabay

Het antwoord op die vraag heeft veel te maken met hoe je op jonge leeftijd met gezondheid omgaat. Je leefstijl (factoren zoals beweging, voeding en alcoholgebruik) bepaalt voor een groot deel hoe fit en energiek je op je oude dag bent. Tot je veertigste kun je ongestraft bijna van alles eten en drinken, maar als daar regelmatig ongezonde zaken tussen zitten, krijg je vanaf die leeftijd onherroepelijk de rekening gepresenteerd. In de tabel hieronder zie je dat terug in de zorgprevalentie van mensen met chronische aandoeningen voor het jaar 2020. Met zorgprevalentie wordt hier het aantal mensen bedoeld dat ten minste eenmaal contact heeft gehad met de huisartsenpraktijk voor een chronische aandoening.

Gezondheid neemt af na het 40ste levensjaar. Deze tabel toont de zorgprevalentie van chronische aandoeningen in 2020. De stijging vanaf het 40ste levensjaar is opmerkelijk. Bron: Nivel Zorgregistraties Eerste Lijn.

Zoals u hierboven gelezen hebt, zijn er vele aspecten die de vitaliteit op hoge leeftijd kunnen beïnvloeden. Hier belichten we een factor die waarschijnlijk minder bekend is.

Voor we daar op ingaan, laten we eerst eens kijken naar het begrip gezondheid, want dat is mogelijk een ongrijpbaar iets. Wat houdt het eigenlijk in om gezond te zijn? De statuten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) verduidelijken dat goed, want deze definiëren gezondheid als “een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte of kwalen”.

Deze omschrijving gaat veel verder dan je alleen maar “redelijk” of “wel oké” voelen.

We staan niet vaak stil bij onze gezondheid. We worden liever niet geconfronteerd met wat je wel of niet mag eten en drinken. En hoeveel. Of wat je wel of niet op je lichaam mag smeren. Dat is vaak veel te lastig en daarbij… zo’n vaart zal het wel niet lopen.

Als u zo denkt, dan hebt u absoluut gelijk. Een lichaam is verschrikkelijk sterk en kan heel wat verduren. Het is echter niet bestand tegen een doorlopend bombardement van allerlei onnatuurlijke en giftige stoffen. Zoals u in de tabel hierboven hebt kunnen zien, betaalt u de tol na uw veertigste. Waarom pas dan? Het antwoord op die vraag is waarschijnlijk gelegen in wat men bioaccumulatie noemt.

Bioaccumulatie of bioconcentratie is het geleidelijk opstapelen en de lichaamsconcentratie van lichaamsvreemde stoffen. Men spreekt ook van body burden of lichaamsbelasting. Er bestaat een punt waarop de bioaccumulatie groter wordt dan het vermogen van de lever om het lichaam te ontgiften. Bij een te grote lichaamsbelasting doen gezondheidsproblemen hun intrede. Hoe ernstig en wijdverspreid is de bioaccumulatie in onze samenleving?

Laten we eens naar een paar alledaagse aspecten kijken.

Uit een in 2013 gepubliceerd Duits laboratoriumonderzoek blijkt dat het merendeel van de Europeanen residuen van glyfosaat, het actieve bestanddeel van Bayer’s (voorheen Monsanto’s) pesticide Roundup, in de urine heeft. Bij 70% van de Duitse vrijwilligers werd glyfosaat in het lichaam gevonden! Bij Nederlanders ging het om 63%.  In de Verenigde Staten is het nog erger. In juni 2022 publiceerde de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC), de zusterorganisatie van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) een rapport waaruit bleek dat meer dan 80% van de Amerikane glyfosaat in de urine heeft. Het International Agency for Research on Cancer (IARC) van de WHO classificeerde in maart 2015 glyfosaat als “waarschijnlijk kankerverwekkend voor mensen.”

Om pesticideresiduen in uw lichaam te voorkomen is het verstandig zo veel mogelijk onbespoten fruit, granen en groenten te consumeren.

Bij regelmatig lipstickgebruik “eet” een vrouw in haar leven een paar kilogram lippenstift. En daarmee komen synthetische kleurstoffen in het lichaam. Hoe gezond is dat? Cosmetica, deodorant, haar- en nagellak, parfums, shampoo en zeep bevatten allerlei stofjes die je liever niet in je lichaam wilt hebben. Sommige daarvan hebben een hormoonverstorende werking zoals de parabenen (conserveermiddelen in bijvoorbeeld crèmes, lotions en scheerschuim) en ftalaten (weekmakers in onder meer nagellak en shampoo).

Een oude stelregel is om niets op je lichaam te smeren wat je er niet in zou stoppen (eten dus). Vooral met op aardolie gebaseerde producten heeft het lichaam moeite, want het ontbeert de enzymen om deze chemicaliën af te breken. En de huid is geen plastic zak, maar een levend orgaan.

Hoeveel chemicaliën zitten er in het water? Foto: Marianne Cornelissen-Kuyt, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Een belangrijke factor die bioaccumulatie veroorzaakt is het enorme en toenemende medicijngebruik. De Unie van Waterschappen meldt: “Via ontlasting en urine en door het wegspoelen van oude medicijnen via de gootsteen, komen medicijnresten in het rioolwater terecht. Ieder jaar komt er via het riool zo’n 509 ton aan medicijnresten in het riool terecht [sic]. Daarvan kunnen de rioolwaterzuiveringsinstallaties zo’n 190 ton niet goed verwijderen. Dit water komt dus na de zuivering in het riool alsnog in het oppervlaktewater terecht.” Onder de medicijnresten zijn pijnstillers zoals diclofenac, antibiotica (zoals ciprofloxacin en clarithromycin; residuen van antibiotica kunnen aan resistentie bijdragen), hormoonverstorende stoffen (zoals het actieve ingrediënt in de anticonceptiepil, 17α-ethinylestradiol), cytostatica (de middelen die gebruikt worden voor chemotherapie) en psychofarmaca (antidepressiva zoals het gevaarlijke fluoxetine of het kalmeringsmiddel oxazepam).

Omdat ons drinkwater uit het oppervlaktewater gewonnen wordt, heeft dat direct gevolgen voor de kwaliteit van wat in uw huis uit de kraan stroomt, het water dat u drinkt en waarin u uw groenten kookt.

Een kamerbrief beschrijft waar die medicijnresten vandaan komen, maar ook dat het waterleidingbedrijven niet meer lukt om ze te verwijderen: “Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat ziekenhuizen 5-10% van de vracht in het influent [het vuile water dat de zuivering inkomt] op de rioolwaterzuiveringsinstallaties (RWZI) bepalen; de andere 90% wordt bij patiënten thuis uitgescheiden. In het laatste deel van de keten wordt het rioolwater behandeld in de RWZI die gemiddeld 65% van de medicijnresten verwijderen.”

Het wordt ook steeds lastiger om de resten van landbouwgif uit het water te halen. Gedurende de periode 2015-2018 troffen onderzoekers bij innamepunten van oppervlaktewater voor drinkwaterproductie en in voorraadbekkens sporen aan van meerdere gewasbeschermingsmiddelen. Op veel locaties zaten daar normoverschrijdende concentraties bij. De toelatingsprocedure van nieuwe soorten landbouwgif schiet tekort. Wateronderzoeksinstituut KWR beschreef de situatie: “De laatste jaren nam het aantal toegelaten middelen (pesticiden) op de Nederlandse markt licht toe tot bijna 850. Zorgwekkend is dat ook diverse van de recent toegelaten middelen reeds in grond- en oppervlaktewater werden terugvonden.” Bij de laatste gaat het om de neonicotinoïde (insectengif dat bijdraagt aan de bijensterfte) thiamethoxam en het fungicide (schimmelgif) fluopyram.

Om bioaccumulatie van chemicaliën te voorkomen, doet u er goed aan gefilterd water te drinken. Het proces van omgekeerde osmose geeft de beste zuivering. Wel moet u daarbij rekening houden dat het water volledig gedemineraliseerd wordt.

Het hiernavolgende videofragment over medicijnresten in het water is afkomstig van Zembla, het onderzoeksjournalistieke televisieprogramma van BNNVARA, en werd uitgezonden op 7 februari 2020.

Dan zijn er de toevoegingen in het eten. De lijst met e-nummers is lang. Gelukkig is niet elk e-nummer slecht. Een aantal echter, zoals aspartaam en mononatriumglutamaat (MSG is Engels voor monosodium glutamate), zijn bijzonder slecht voor de gezondheid. Ze staan bekend als excitotoxinen: stoffen die zenuwcellen zo overmatig prikkelen dat ze afsterven. Van andere is het bekend dat het drukke gedrag dat bekend is als ADHD in de hand kunnen werken.

Terwijl er steeds meer chemicaliën in het eten komen, gaat de kwaliteit van ons voedsel achteruit. De voedingswaarde ervan daalt gestaag. Daarbij eten mensen over het algemeen te weinig vers en gevarieerd.

Het boek Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid behandelt al deze zaken en geeft oplossingen aan.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid”: vitale informatie over misleidende gezondheidsadviezen en belangenverstrengeling & tips voor gifvrije en gezonde voeding.

Sinds 1971 is de oorlog tegen kanker aan de gang, maar ondanks het feit dat er vele biljoenen dollars en euro’s in kankerresearch gepompt is, komt er steeds meer kanker voor. Naast kanker komen ook andere welvaartsziekten, zoals hart- en vaatziekten, obesitas en suikerziekte, in steeds grotere mate voor. Decennialang worden statinen (cholesterolverlagers) voorgeschreven tegen hart- en vaatziekten, maar onveranderlijk zijn hart-en vaatziekten doodsoorzaak nummer één of twee (afhankelijk van het land).

Zou al de westere geneeskunde op de verkeerde leest geschoeid kunnen zijn? Ze lijkt maar in een beperkt aantal gevallen daadwerkelijk te kunnen genezen. Voor het merendeel van de klachten is het symptoombestrijding wat de klok slaat. We moeten pillen slikken om de gevolgen te verzachten of ter voorkoming van klachten, terwijl de middelen in veel gevallen niet werken (zie het boek Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid onder “Number Needed to Treat”). Het resultaat is dat er maar weinig ouderen medicijnvrij zijn.

En vaak ontstaan door het langdurige gebruik van medicatie weer nieuwe klachten waarvoor dan ook weer pillen geslikt moeten worden. Langdurige medicatie en polyfarmacie (het gelijktijdige gebruik van meerdere medicijnen) is niet alleen onbewezen veilig en onbewezen effectief, beide dragen bij aan bioaccumulatie en potentieel een overbelasting van de lever als ontgiftigingsorgaan.

Kennelijk beschikken mensen in het algemeen en dokters in het bijzonder niet over de juiste informatie om de gezondheid van zichzelf respectievelijk hun patiënten te behouden.

Dodelijke Leugens. Artsen en patiënten misleid  zet onder andere uiteen waarom deze informatie aan uw arts — en bijgevolg aan u — onthouden is, maar ook wat de gevolgen van de diverse chemicaliën voor uw gezondheid zijn. Voorts beschrijft het de relatie tussen niet-chemische landbouw, goede voeding en gezondheid. Het bevat essentiële informatie voor een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn.

Wie wil er niet op hoge leeftijd medicijnvrij, vitaal en energiek zijn?

Hoe kun je chemicaliën in voeding voorkomen? Waarom is de voedingswaarde van levensmiddelen achteruit gegaan? Wat is goede voeding? Zijn medicijnen noodzakelijk? Hoe herken je een goede arts?

Wilt u allereerst een kennismaking? Vraag nu hier gratis het eerste hoofdstuk aan!

Copyright © 2015, 2022 C.F. van der Horst, Per Veritatem Vis. Alle rechten voorbehouden.